‘Hier heb ik rust en tijd. Op straat werk ik altijd met strakke deadlines.’

De binnen- en buitenwereld van Collin van der Sluijs

Wie de muurschilderingen van Collin van der Sluijs kent, zou denken dat deze beeldend kunstenaar geen atelier nodig heeft. De straat is zijn werkplaats. Maar net als andere makers heeft ook hij een plek nodig om te kunnen broeden. ‘Soms laat ik schilderijen maanden of zelfs jaren staan. Ze worden er rijker van.’

Hij is net terug uit Den Haag waar hij in opdracht van het Mauritshuis samen met Stefan Thelen een muurschildering maakt. Het duo, dat tot de top van de internationale street art scene behoort, heeft zich laten inspireren door het schilderij Kippen en eenden uit 1680 van Melchior d’Hondecoeter uit de collectie van het Mauritshuis. Toen ze de opdracht kregen een schilderij uit de museumcollectie te kiezen, wisten ze het meteen: dit werk vol dynamiek en levendigheid wordt het! De schildering op een gigantische muur van de Aldi in woonwijk Morgenstond in Den Haag is uiteraard geen kopie van het schilderij. De kunstenaars hebben Kippen en eenden naar hun eigen hand gezet. Wel schilderden ze, als ode aan de 17e -eeuwse schilder, deze keer zoveel mogelijk met kwast en minder met spuitbus.

Wat doet een straatkunstenaar zoal in zijn atelier?

‘Vergeet niet dat ik naast mijn opdrachten voor muurschilderingen ook op doek schilder. De stillevens die hier aan de muur hangen rond ik deze week af om ze op te sturen naar mijn galerie in Chicago. En ik teken veel. Dat doe ik als sinds mijn jeugd. Mijn vader kon in de fabriek waar hij werkte pakken papier mee naar huis nemen. En ik maar tekenen, tekenen, tekenen aan de keukentafel. Canvas was te duur maar ik wist toen al dat ik ooit op doek ging schilderen. Vanaf mijn 13e had ik al betaalde opdrachten voor muurschilderingen en dat is altijd zo gebleven. De voorbereidende schetsen voor mijn murals maak ik ook hier in mijn atelier.’

Werk je altijd volgens een duidelijk plan?

‘In mijn schilderijen en tekeningen zeker niet. Ik begin zonder een plan en schiet in mijn atelier van hot naar her. Maar bij de muurschilderingen kan dat niet. Die zijn te groot om zo maar uit voeren. Die teken ik hier helemaal uit, vervolgens trek ik er rasters overheen. Qua handelingen is het veel technischer dan mijn schilderijen.’

Wat is er binnen anders dan buiten?

‘Hier ben ik alleen en heb ik rust en tijd. Hier kan ik lekker fouten maken, met olie- en acrylverf werken, een doek laten liggen en er later weer aan verder werken. Soms laat ik schilderijen maanden of zelfs jaren staan. Ze worden er rijker van. Klein werk op papier maak ik nog altijd aan de keukentafel. Buiten is alles anders. Op straat werk ik altijd met strakke deadlines, kletst iedereen tegen me aan en zijn er veel afleidende geluiden. Een muurschildering vraagt om volle focus en daarom draag ik buiten bijna altijd een koptelefoon en een zonnebril. Boven op een hoogwerker kan ik lekker doorrammen. Ik werk met hele strakke schema’s; om half 10 moet dit af, om 3 uur moet ik zo ver zijn.’

Klinkt uitputtend?

‘Dat is het ook. Je staat lange dagen in de brandende zon of opeens in de sneeuw. Langs snelwegen en in woonwijken. Naast het schilderen, bedien ik ook mijn eigen hoogwerker. Met al die rollers, spuitbussen en verf naar boven en naar beneden. Als ik dan weer in mijn atelier ben moet ik echt even schakelen en komt er de eerste dagen helemaal niets uit mijn handen. Maar na opdrachten in binnen- en buitenland ben ik zo blij dat ik weer in mijn hokje in Nazareth ben. De afwisseling van deze twee werelden past bij mij, ze geven adrenaline en rust.’

In de buurt een muurschildering van Collin van der Sluijs bekijken? Naast de Muziekgieterij in Maastricht schilderde hij ‘De lijster van het Bosscherveld’ en aan de Plaarstraat 14 in Heerlen ‘Swinging birds’.

Interview, tekst en foto’s: Manon Berns